Yamaç Paraşütü Eğitimi
İnanın nereden başlasam bilmiyorum. Yamaç paraşütü kursuna başladığımda bu kadar seveceğimi hiç düşünmemiştim. İlk olarak teorik derslerle başladık. Kanat yapısı ve çeşitleri, kolonların isimleri, harness bağlantı şekilleri ve daha birçok şey.
Sonra teorik dersler başladı. Kanadın hangi durumda nasıl tepkiler verdiği üzerine uzun uzun konuştuk. Teorik derslerin birinde eğitmenimiz Kerem hocanın bir sözü dikkatimi çekmişti. “Her pilotun acemilik zamanlarında en az bir ağaca inişi vardır.” Bu söz bana çok ilginç gelmişti. O kadar inecek yer varken gidip ağaca inenlere çok şaşırmıştım.
Bir hafta sonra yer çalışmalarına başladık. En yorucu olan zamanlardı benim için. Ağırlık kontrolü, fren tepkileri, kanadı baş üstünde tutma çalışmaları, take off senaryoları… Eyvah dedim. Bu iş basit değil. O zamanlar çok karışık geliyordu her şey. Kanadı nasıl bağlayacağız? Hangi ip nereden geliyor? Bir taraftan da hemen bir an önce uçmak istiyordum. ” Ya bu kanat uçmak için değil mi, ne işimiz var yerde?” diye sitemlerimi çok iyi hatırlıyorum. Yine böyle yer çalışmalarının birinde ayaklarım yerden kesilip birkaç metre havalanınca zehir kanıma girdi. Bundan sonra istesem de bırakamayacağımı anlamıştım. Dedim ya zehir kana girdi bir kere.
Günler böyle geçti. Birkaç hafta boyunca her gün yer çalışmaların devam ettik. Ve o gün…. Yani ilk take off günü geldi, çattı. DİKKAT…Burdan sonra yazacaklarım yoğun adrenalin içerir.Kalbi kaldıramayacak olan yer çalışmasına devam etsin. 🙂
Evet,ne diyordum.İlk take off günü… Uçuş yapacağımız tepeye doğru yavaş yavaş çıkıyoruz.Kerem hocanın bana güveni sonsuz. Sonsuz ama benim heyecan tepeye çıktıkça artıyor. Kafamda binbir soru. Sağ salim iner miyim? Acaba türbülans denk gelir mi? Telsizden gelen komutları yanlış yapsam ne olur? Böyle geçen on dakika bana on yıl oldu. Tepeye geldik.
- Apo giy bakalım harness’ı.
Giydim. Kanadı bağladık. Harness kemerlerini kontrol ettik. Telsiz kontrolü de tamam.Kerem hoca son brifingleri vermek için yanıma geldi.
- Şimdi Apocum. Gördüğün gibi sağ taraf orman. Ne yapıp edip oraya gitmemeye çalışıyorsun. Zaten diğer her yer boş arazi. Bu arada şu ekili yerleri görüyor musun?
- Evet hocam.
- Oralar hep hususi arazi. Gidip de milletin ekininin içine iniş yapayım deme,doğrarlar valla bizi.
- Yok hocam, dedim. Gülüştük.
Bu gülüşmenin getirdiği rahatlık ile kendimi take off için hazır hissetmeye başlamıştım. Kerem hoca uzaklaştı. Karşıma geçti. Telsiz elinde. Rüzgar karşımda,kollar arkada, göhüs önde. Bekliyorum. Koş komutunu bekliyorum da içim yine de biraz garip.Sağ salim şu ilk uçuşu yapalım da başka bir şey istemiyorum.Telsizden cızırtılı bir ses geldi.
- Hadi bakalım Apo. Koş….
Bütün gücümle ileri attım kendimi. Kanat başımın üstüne geldi. Ondan sonra başladım koşmaya. Yamacın sonuna gelmeden havalandım. Havalandım ama şoktayım. Ciddi ciddi olay artık bende. Yanlış bir şey yapsam aşağısı 70-80 metre…Ben bu düşünceler arasında uçtuğumun farkında bile değilim. Tam anlamıyla kilitlendim.Paraşüt kafasına göre sallana sallana gidiyor.Telsizden belli belirsiz şöyle sesler duyuyorum.
- Apo hghabhgqabnaa, lan olumcahbchabcacksaj solçeklanapo hıdınbuapasua,Apo solsolsolsolsolsol. la kendine gel apo hahduacjancsalanolum.
Zaten adrenalin tavan. Bir taraftan ne zaman düşeceğim diye bekliyorum. Fren falan filan hak getire.Tabi paraşüt rüzgarla beraber sürükleniyor. Peki nereye sürükleniyor dersiniz? Tabi ki az önce Kerem hocanın sakın gitme dediği sağ taraftaki çam ormanına.
‘’Apocum her pilotun acemilik zamanlarında bir ağaca inişi vardır.’’
Kerem hocanın bu sesi kulağımda yankılanıyor. Ayaklarım çam ağaçlarının tepesine değdi değecek.Sol taraftaki araziye kaçmam lazım.Yavaş yavaş kendime gelmeye başladım. Bir şeyler yapmam lazım. Telsizden gelen sesler de netleşmeye başladı.
- Apo boşluk bulduğun yerden sola kaç. AĞAÇLARA BAKMA APO. APO AĞAÇLARA BAKMAAA. APO SOL. SOLL. APO SOL.
Sol freni çektim. Binbir güçlükle ormanlık alandan çıktım.Uçmaya devam ediyorum. İniş alanı filan zaten görmüyorum.
- Evet apo inişe geçiyoruz. Arttır frenlerii. ARTTIR. ARTTIRR. Apo ekinlere inme.Ekinlere doğru gitme Apo. Apo ekinl……
Ekin tarlalarının birine sürünerek bir iniş yaptım. Ekinleri de yeni sulamışlar. Çamur olmadık yerim kalmamış. Ayağa kalktım.Telsizden bir cızırtı geldi.
- Apo adamların ekinlerini ezdin.Çabuk kanadı topla ,uzaklaş ordan. Köylüler sana doğru koşarak geliyor…
25.04.2021
ABDURRAHMAN YEĞMAN
Abdurrahman a gönderdiği yazı için teşekkür ediyoruz.
Eğitimler hakkında bilgi almak için yamaç paraşütü eğitimi sayfamızı inceleyebilirsiniz.
